ചാച്ചൻ തല്ലി പഴുപ്പിച്ച തുടകൾ
ഇന്നലെ വരെ വല്ലാതെ
പരാതി പറയാറുണ്ടായിരുന്നു
ഹോസ്റ്റലിന്റെ എട്ടാം നമ്പർ മുറിയിൽ
ഒറ്റക്ക് കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടക്കുമ്പോൾ
ചാച്ചന്റെ മുണ്ടു പുതച്ചുറങ്ങിയ ഓർമ്മകൾ
വല്ലാതെ തികട്ടി വരുന്നു
അവനെ കെട്ടിപിടിക്കാഞ്ഞിട്ട്
ഉറക്കം വരുന്നില്ലടീ എന്നു പറഞ്ഞൊരപ്പൻ
വരാന്തയിൽ വീടി പുകച്ച്
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും
ഉറക്കമില്ലാതെ നടക്കുന്നു
ചാച്ചൻ പുറകിലുണ്ട് എന്ന ഉറപ്പിൽ
നടന്നു തീർത്ത ഇരുട്ടുകൾ
മുന്നിലും പിന്നിലും ഇപ്പോൾ
കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നു
മടിക്കുത്തിൽ പൊതിഞ്ഞു
കൊണ്ടുവരാറുള്ള
മധുര മുട്ടായികൾ
ഉറുമ്പു തിന്നുന്നത്
കരയാതെ നോക്കിയിരിക്കയാണപ്പൻ
ഇപ്പോൾ മനസിലാകുന്നുണ്ട്
അമ്മയെക്കാൾ എത്രയോ
പാവമായിരുന്നെന്റെയച്ഛനെന്ന്.
